เราต่างรู้ว่า บนท้องฟ้านั้นเต็มไปด้วยดวงดาว ...
แม้ทุกค่ำคืน
บนท้องฟ้าจะมืดมิด แต่เราก็ยังคงเห็นความระยิบระยับจากการส่องแสงของดวงดาวบนท้องฟ้ามากมาย
เพียงแต่เราอาจไม่รู้ว่าดาวดวงที่เรากำลังเห็นนั้น เป็นดาวดวงเดิมกับวันวานที่เราเห็นอยู่หรือเปล่า
...
สัมพันธภาพของคนเรา ก็เช่นกัน ...
บนความสัมพันธ์ที่มืดบอด เรายังคงรู้ว่า ... เขาหรือเธอ ยังมีตัวตนปรากฎอยู่บนโลกใบนี้
บนความสัมพันธ์ที่มืดบอด เรายังคงรู้ว่า ... เขาหรือเธอ ยังมีตัวตนปรากฎอยู่บนโลกใบนี้
ผมไม่แน่ใจครับว่า ... ทุกๆ การตัดขาดของความสัมพันธ์
มันทำให้เรากับใครสักคนหลุดออกจากวงโคจรของกันและกันจริงๆ ไหม ... อย่างไรก็ตาม ระยะทางที่เคยเดินร่วมกันมา
อาจยังคงหลงเหลือร่องรอยของการเดินทางร่วมกัน และยังคงมี ภาพจำต่างๆ
ระหว่างเส้นทางที่เคยร่วมเดิน ... บางทีเราก็อาจจะเคยปลอบใจตัวเองว่า เรามากันได้ไกลเท่านี้ก็ดีเหลือเกินแล้ว
เพราะ อย่างน้อยครั้งหนึ่งเราก็เคยมีกันและกัน ...
ผู้ที่อ่านหนังสือเล่มนี้ ... ผมเชื่อว่า อาจมีบางความทรงจำของผู้อ่าน
หวนคืนกลับมา
มีบางคนบอกว่า ได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วทำให้ยิ้มทั้งน้ำตาได้เลย
...
บางที “ความผูกพัน” มันก็ซื้อเวลาให้คนสองคนไปต่อไม่ได้
... ก็ได้แค่เพียงเช่าเวลาช่วงหนึ่งให้คนสองคนอยู่ในวงโคจรของกันและกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น